0
0
Jak maratońskie bieganie wpływa na mięśnie stóp: Nowe badania
W obliczu rosnącej świadomości zdrowotnej wiele osób decyduje się na bieganie długodystansowe, w tym na udział w maratonach. Choć jest to znakomita forma aktywności fizycznej, długotrwały wysiłek, jakim jest bieg maratoński, może prowadzić do zmęczenia mięśni oraz ich uszkodzeń, co w konsekwencji może wywoływać chroniczny ból lub kontuzje. Wciąż brakuje jednak szczegółowych informacji na temat wpływu biegania maratońskiego na różne grupy mięśniowe stóp.
Mięśnie stóp: wewnętrzne i zewnętrzne
Mięśnie stóp dzieli się na dwa główne typy: mięśnie wewnętrzne i zewnętrzne. Mięśnie wewnętrzne (np. abductor hallucis) mają swoje przyczepy w obrębie stopy, podczas gdy mięśnie zewnętrzne (np. flexor digitorum longus) zaczynają się w dolnej części nogi i przyczepiają do stopy przez kostkę. Oba te typy mięśni odgrywają kluczową rolę w stabilizacji łuku podłużnego stopy.
Mimo że niektóre badania wskazują na obrzęk mięśni spowodowany bieganiem długodystansowym, co może prowadzić do obniżenia łuku podłużnego, dotąd trudno było powiązać to z uszkodzeniami mięśni wewnętrznych i zewnętrznych.
Badanie przeprowadzone przez Instytut Technologii Shibaura
Nowe badania, prowadzone przez profesora Mako Fukano z Instytutu Technologii Shibaura, rzucają światło na skutki biegania maratońskiego dla mięśni stóp. W badaniu uczestniczyło 22 biegaczy, którzy regularnie trenowali i przygotowywali się do maratonu, m.in. na Międzynarodowym Maratonie Fuji.
Naukowcy przeprowadzili badania za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI) w czterech punktach czasowych: przed maratonem oraz jeden, trzy i osiem dni po biegu. Skupiono się na dwóch grupach mięśni: wewnętrznych (abductor hallucis, flexor digitorum brevis, quadratus plantae) i zewnętrznych (flexor digitorum longus, tibialis posterior, flexor hallucis longus).
„Nasze wyniki mogą dostarczyć cennych informacji biegaczom oraz trenerom, umożliwiając lepsze przygotowanie się do długodystansowych biegów oraz poprawę kondycji”- podsumowuje profesor Fukano.
Wyniki badania
Analizując wyniki, naukowcy zauważyli, że wartości T2, które wskazują na uszkodzenia mięśni, znacząco wzrosły w przypadku mięśni zewnętrznych już dzień po maratonie. Mięśnie tibialis posterior oraz flexor hallucis longus wykazywały uszkodzenia przez co najmniej trzy dni po biegu. Zmiany te korelowały z obniżeniem wysokości łuku podłużnego stopy, co sugeruje, że uszkodzenia mięśni zewnętrznych mogą przyczyniać się do tych zmian.
Znaczenie dla biegaczy
Badania te mają istotne znaczenie dla biegaczy i profesjonalistów sportowych. Zrozumienie, które mięśnie są najbardziej narażone na uszkodzenia, pozwala na lepsze planowanie strategii regeneracyjnych i może pomóc w zapobieganiu kontuzjom.
